พ่อท่านโบ วัดศิลาชลเขต(วัดหิน) ต.เปลี่ยน อ.สิชล จ.นครศรีธรรมราช

พ่อท่านโบ ศักดิ์สิทธิ์ยิ่ง…..พ่อท่านโบ วัดศิลาชลเขต (วัดหิน) ต.เปลี่ยน อ.สิชล ตั้งแต่จำความได้ คนเฒ่าคนแก่ ก็ศรัทธาในบารมีแห่งความศักดิ์สิทธิ์ ของพ่อท่านโบยิ่งนัก ทั้ง บนบานศาลกล่าว ทั้ง ขอโชคขอพร

ประวัติหลวงพ่อพระสมุห์โบ อินฺทสุวณฺโณ อดีตเจ้าอาวาสวัดศิลาชลเขต

– พระอาจารย์โบ หรือ บู นามสกุล อินทรกุล เป็นบุตร นายพัด นางทองดี หลวงพ่อโบท่านเป็นอิสลามโดยกำเนิด ท่านเกิดเมื่อวันจันทร์ ขึ้น 9 ค่ำ เดือน 12 ปีชวด ตรงกับวันที่ 7 พฤศจิกายน พ.ศ. 2407 ที่ตำบลตะหวา รัฐกลันตัน ประเทศมาเลเซีย ซึ่งเป็นรัฐเดียวกับหลวงพ่อครน วัดบางแซะ เจ้าตำรับพระปิดตาบางแซะ อันลือชื่อ ซึ่งสมัยนั้นทั้งหลวงพ่อโบและหลวงพ่อครนต่างก็ถือว่าเป็นคนไทย เพราะว่ารัฐกลันตันยังอยู่ในอาณาจักรสยาม แต่มาเสียให้แก่อังกฤษภายหลังในสมัยรัชกาลที่ 5

หลวงพ่อโบ หรือ พ่อท่านโบ มีรูปพรรณสัณฐานอ้วนแน่น ร่างกายใหญ่กำยำ สูงสมอ้วน ที่หน้าผากเหนือคิวซ้ายมีต่อมพอกกลมนูนขนาดข้อนิ้วมือคนผู้ใหญ่

เนื่องจากในสมัยเด็ก ๆ บ้านของหลวงพ่อโบอยู่ใกล้กับวัดในพระพุทธศาสนาวัดหนึ่งคือ วัดตะหวา ซึ่งวัดตะหวานี้ก็อยู่ใกล้ ๆ กับสุเหร่าอิสลามเหมือนกัน แต่จากการที่ได้เห็นวัตรปฏิบัติและความประพฤติของพระสงฆ์ในพระพุทธศาสนาเป็นที่น่าศรัทธา หลวงพ่อโบจึงเลื่อมใส ในศาสนาพุทธตั้งแต่ยังเล็ก ๆ ‘

พออายุได้ 9 ขวบ ท่านก็ได้ไปอยู่ที่วัดตะหวาเพื่อศึกษาเล่าเรียน โดยเรียนทั้งภาษาไทยและภาษามลายู ภาษาบาลีตลอดทั้งบทสวดมนต์ต่าง ๆ อยู่เป็นเวลานานหลายปี จึงยิ่งทำให้ท่านมีความศรัทธาในพระพุทธศาสนามากขึ้น

พ.ศ.2415 ท่านอายุได้ 9 ปี ท่านก็ได้ไปอยู่ที่วัดตะหวาเพื่อศึกษาเล่าเรียนวิชาความรู้ วิชาภาษาขอมทางพุทธ ภาษามลายู ภาษาไทยบางส่วน มุ่งเล่าเรียนบาลีพุทธมนต์ต่าง ๆ อยู่เป็นเวลานานหลายปี จึงยิ่งทำให้ท่านมีความศรัทธาในพระพุทธศาสนามากขึ้น

พ.ศ. 2427 ท่านอายุได้ 21 ปี ได้อุปสมบทเป็นพระภิกษุโบ หรือ บู อินฺทสุวณฺโณ ณ.พัทธสีมาวัดกลาง ตำบลตวา รัฐกลันตัน เจ้าอธิการเล็ก เจ้าอาวาสวัดกลาง เป็นพระอุปัชฌาย์ พระอธิการพุฒ วัดตวา เป็นพระกรรมวาจาจารย์ และพระอนุสาวนาจารย์ อุปสมบทแล้ว พำนัก อยู่ที่ วัดตวา นั้นเอง พระภิกษุโบ ศึกษาพระธรรมวินัย และอักษรสมัย 5 พรรษา

พ.ศ. 2432 ท่านอายุได้ 26 ปี ดำริจะจาริกแสวงบุญ ครั่นเดือน 6 ข้างขึ้น ก็กราบลาพระอุปชฌาย์ ผู้ปกครอง และ พระอธิการพุฒ วัดตวา เพื่อศึกษาพระธรรมวินัยยังประเทศไทย พระอาจารย์ก็อนุญาติตามประสงค์ ถึงกำหนดเดินทางได้โดยสารเรือใบของพ่อค้าไทย เข้าสู้ประเทศไทย มีเพื่อนสหจร 1 รูป ชื่อ พระทอง (ภายหลังเป็นพระครูกาเดิม) พระภิกษุโบ หรือ บู เข้าพักจำพรรษา ณ. วัดท้ายน้ำ อำเภอเมืองสงขลา จังหวัดสงขลา โดยเถ้าแก่โหล้ง ซึ่งชอบพอกัน พร้อมด้วยผู้เคารพในท่านหลายคน ได้นิมนต์ให้พักที่นั้น ท่านยินดีรับนิมนต์ตามศรัธา พักอยู่ที่นั้นประมาณ 6 เดือน ส่วนพระภิกษุทองเพื่อนร่วมทาง ได้เดินทางเข้ามายังเมืองนครศรีธรรมราช เข้าพักจำพรรษาที่วัดจันทารามก่อนท่าน

พระภิกษุโบ หรือ บู จำพรรษา ณ.วัดท้ายน้ำ อำเภอเมืองสงขลา จังหวัดสงขลา ล่วงมาถึงเดือน 12 ของปีรับกฐินภิญโญโมทนา ตามพระวินัยแล้ว ท่านก็ได้เดินทางเข้ามายังเมืองนครศรีธรรมราช โดยสารเรือใบ ของพ่อค้าชาวปากพนัง เข้าพักที่วัดเขมวงศาราม อำเภอปากพนัง ในวันพฤหัสบดี แรม 1 ค่ำ เดือน 12 ปีขาล พ.ศ.2433 ท่านอายุ 27 ปี ได้รู้จักมักคุ้นกับเถ้าแก่หวัดเส้ง ท่านจำพรรษา ที่วัดเขมวงศาราม เป็นพรรษาที่ 7 ในการครองเพศบรรพชิต ได้ฝากตัวศึกษาพระปริยัติธรรม และอักษรไทย พร้อมปฎิบัติ สมถกรรมฐาน กับท่านอาจารย์ใหม่ พระอาจารย์ใหม่ ก็เต็มใจสอนให้ตามต้องการ พระภิกษุโบ อยู่ที่วัดนี้ 6 พรรษา มีความรู้พอเป็นมาตรฐาน พอควรในวุฒิในสมัยนั้น

พ.ศ. 2439 ท่านอายุ 33 ปี 13 พรรษา ออกพรรษาแล้ว เข้ากราบลาท่านอาจารย์ ไปจำพรรษาที่วัดบ้านอินทนิน ตำบลสระแก้ว อำเภอท่าศาลา จังหวัดนครศรีธรรมราช โดยคณะราษฎรบ้านทรายทอง ตำบลเดียวกัน นิมนต์ท่านประจำอยู่ที่นั้น ท่านก็อยู่ฉลองศรัทธาญาตโยม 6 พรรษา

พ.ศ. 2445 ท่านอายุ 39 ปี พรรษา 19 ออกพรรษาแล้ว มาพำนักอยู่วัดปากเจา ตำบลกลาย อำเภอท่าศาลา จังหวัดนครศรีธรรมราช คณะวัดนิมนต์ท่านก็ยินดีบำรุงศรัทธา อยู่จำพรรษา อบรมสั่งสอนพุทธบริษัทวัดนั้น 2 พรรษา

พ.ศ. 2447 ท่านอายุได้ 41 ปี พรรษา 21 นายถึก ผู้ใหญ่บ้าน หมู่ ที่ 2 ตำบลเปลี่ยน อำเภอสิชล จังวัดนครศรีธรรมราช นิมนต์ท่านมาที่วัดชนสังขรณพิจิตร ท่านเจ้าอาวาสยินดี อีกทั้งเลื่อมใสในอุปนิสัยของท่านพระอาจารย์โบ อยู่ก่อนแล้ว เมื่อครั่น พบกันที่วัดปากเจา และเจ้าอธิการหนู ก็เคยนิมนต์ให้มาอยู่พรรษา พระอาจารย์โบ จึงย้ายเข้าอยู่ในปกครอง พักอบรมอยู่ได้ 3 พรรษา

พ.ศ.2450 ท่านอาจารย์โบ อายุ 44 ปี พรรษา 24 ปวารณาแล้ว รับนิมนต์แล้วไปดู สถานที่สร้างวัด บ้านหิน ฝั่งตะวันออก ตำบลกลาย อำเภอท่าศาลา จังหวัดนครศรีธรรมราช ซึ่งเดิมเป็นเทวสถาน คงจะเป็นส่วนหนึ่งของศาสนาพราหมณ์ รกร้าง เป็นป่าทึบมานาน จำมิได้ว่าร้างแต่สมัยใด ลักษณะของพื้นที่กลางดงไม้มีลูกเขาเตี้ยๆ มีกองหินที่เนินเขา มีซากอิฐ ก่อเป็นแนวกำแพง จมอยู่ในพื้นดิน คนในท้องถิน และชุมชนนั้นเรียก ว่าวัดร้าง ตั้งอยู่ใกล้บ้านนายเผือก กับบุตรนายเกรียด ผ่องฉวี

คนสองคนนี้ พร้อมด้วย หมื่นพรมสุวรรณราษฎร์ (ดี) ผู้ใหญ่บ้านท่าหินฝั่งตะวันตก ตำบลเปลี่ยน อำเภอสิชล จังหวัดนครศรีธรรมราช ท่านเหล่านี้เป็นหัวหน้าจัดบรูณะ วัดดังกล่าวขึ้น เป็นประเดิม และได้พร้อมใจกันนิมนต์ ท่านอาจารย์โบ เป็นประธาน ในการสร้าง โดยเข้ากราบเรียนขอนิมนต์พระอาจารย์โบ ต่อท่านพระอธิการหนู เจ้าอาวาส ซึ่งท่านก็อนุญาต พระอาจารย์โบ จึงร่วมกับแกนนำชุมชนดังกล่าว สร้างวัดเจริญขึ้น เป็นลำดับ และจำพรรษาอยู่อาวาสนี้ 5 พรรษา

เนื่องจาก วัดหิน ตำบลกลาย อำเภอท่าศาลา จังหวัดนครศรีธรรมราช ตั้งอยู่ฝั่งตะวันออกของ “คลองหิน” มีคนบำรุงวัดใกล้ชิดเพียง 5 ครัวเรือน นอกจากนั้นประสกสีกาที่ศรัทธาเป็นกำลังบำรุงวัด เป็นคนฝั่งตะวันตกอยู่ในเขต ตำบลเปลี่ยน อำเภอสิชล จังหวัดเดียวกัน การไปทำบุญของญาติโยมส่วนใหญ่เหล่านั้นไม่สะดวก ต้องข้าม “คลองหิน” ที่กว้างและลึกมาก มีจระเข้ชุกชุมและดุร้าย หมื่นพรหมสุวรรณราษฎร์ ผู้ใหญ่บ้าน นายด้วง ชุมทอง พร้อมคณะร่วมกันแบ่งที่ดินของตน ส่วนที่ติดกับ “คลองหิน” ฝั่งตะวันออกร่วมกันแล้วมีเนื้อที่ทั้งหมด 40 ไร่เศษยกอุทิศให้สร้างวัด พระอาจารย์โบจึงลงมือสร้าง

พ.ศ. 2455 พระอาจารย์โบ อายุ 49 ปี พรรษา 29 ทางคณะราชการอำเภอสิชล อนุญาตทางราชการสร้างวัดให้ถูกต้องตามกฎหมาย ให้ชื่อว่า “วัดศิลาชลเขตต์” ต่อมาเขียนสะกดคำว่า “วัดศิลาชลเขต” ปรากฏมาถึงปัจจุบัน พ.ศ. 2455 วัดมีอายุกว่า 100 ปี พระ อาจารย์โบ ดำรงตำแหน่งเจ้าอาวาสวัดศิลาชลเขต เป็นรูปแรกส่วน “วัดหิน” ฝั่งตะวันออกท่านก็ยังอุปถัมภ์บำรุงปกครองวัดทั้ง 2 ฝั่งให้เจริญ เสมือนว่าหลวงพ่อโบเป็นสมภารครองวัด 2 ฝั่ง

พ.ศ. 2459 พระอาจารย์ โบ อายุ 53 ปี พรรษา 33 พระรัตนธัชมุนี (ม่วง) เจ้าคณะมณฑลนครศรีธรรมราช ได้ออกใบแต่งตั้งให้เป็น พระอุปัชฌายะ บวชได้เฉพาะสามเณรในวัดศิลาชลเขต และ ในปีเดียวกันวันที่ 10 ธันวาคมพ.ศ 2459 ได้รับแต่งตั้งสมณศักดิ์เป็นพระสมุห์โบ อินทสุวัณโณ ฐานานุกรมผู้ช่วยเจ้าคณะแขวงอำเภอสิชล จังหวัดนครศรีธรรมราช หลวงพ่อพระสมุห์โบ อินทฺสุวณฺโณ ปฏิบัติศาสนกิจเป็นวัดมาโดยลำดับ

พ.ศ. 2476 ปลายเดือนมกราคมหลวงพ่อพระสมุห์โบ อินทฺสุวณฺโณ อาพาธอาการกระเสาะกระแสะ ฉันภัตตาหารไม่ได้สะดวก ในลำคอแห้งตีบ ศิษย์พลัดกันประคองพยาบาลใกล้ชิดวันละ 5 คนมิได้ขาด วันอาพาธหนักประจำอยู่ 30 คน ร่างกายทรุดโทรมโดยลำดับ สุดที่แพทย์จะถวายการรักษาพยาบาลได้ ถึงปีจอ สิริอายุ 71 ปีพรรษา 51 ทรงกับวันที่ 15 พฤศจิกายนพ. ศ 2476 เวลา 02.00 น. หลังเที่ยงคืนพระสมุห์โบ อินทสุวัณโณ ถึงแก่มรณภาพด้วยอาการสงบ ณ.กุฎิที่พักของท่าน วัดศิลาชลเขต ท่ามกลางความเศร้าสลดของคณะศิษย์
เมื่อท่านมรณภาพแล้ว ก็ได้จัดการตั้งศพบำเพ็ญบุญ 3 วัน 3 คืน อุทิศผลบุญถวายเป็นการสนองพระคุณท่าน ณ.ศาลาการเปรียญ วัดศิลาชลเขต ครบกำหนดแล้วเก็บศพไว้ และบำเพ็ญบูชา แผ่ผลบุญอุทิศถวายทุกสัปดาห์

พ.ศ. 2477 วันจันทร์ขึ้น 14 ค่ำเดือน 6 ตรงกับวันที่ 4 พฤษภาคม คณะศิษย์พร้อมกันบูชาบำเพ็ญบุญกระทำฌาปนกิจบูชาคุณ อุทิศผล ส่งถึงดวงวิญญาณ หลวงพ่อพระสมุห์โบ อินฺทสุวณฺโณ เป็นวารสุดท้าย สไเร็จกิจแล้วเก็บอัฐิธาตุใสผอบเป็นอนุสรณ์ ประดิษฐ์ไว้ บูชา และสร้างมณฑป ประดิษฐานรูปหล่อ เป็นอนุสาวรีย์ถวายบูชาประจำในท่านสืบไป

เรียบเรียงข้อมูล/ภาพ – วัดศิลาชลเขต-พ่อท่านโบองค์ใหญ่ – สิชลรีวิว